M. Yasir Cebeci
“Biraz yağmur kimseyi incitmez” dedi ruh.
Ben : Sana göre kolay , göz yaşım damla oldu. Dertler büyüdü derya oldu, aktı nehir misali derken deniz oldu. Her işim de bir engel doğdu. Bir damla yaş şimdi okyanus oldu.
Ruh: Ne güzel hep akmışsın. Ya akmasaydın? Ya bir göl olup kalsaydın?
Ben: Ruh hastayım senin gereksiz pozitivizmine. Ne gölü, dertler okyanus oldu !
Ruh: İşte onu diyorum hep akmışsın. Engel çıkmış aşmışsın. Akan su hayat verir, durağan su kirlenir. Sen hep temiz kalmışsın. Hayat içinde akmışsın.
Ben: Derdinle aksan ne durup koksan ne ?
Ruh: Sahi derdin ne ?
Ben: Hangisini söyleyim!
Ruh: Seni en çok yoran, akışa engel olan veya rutini bozan ne?
Ben: O kadar çok ki hangisi öncelikli düşünmem lazım.
Ruh : Düşün bakalım. Nedir kalbe bunca yük , nedir derde çare ? Nedir derdin Ey Ben, aşıkane bir dare?
